"Ας απελευθερώσουμε την εκπαίδευση από τον πολιτικό έλεγχο."

Υποφέρετε από την κούραση για αναζήτη καινοτομίας και από τη συνεχή από πάνω προς τα κάτω ροή οδηγιών για το τι πρέπει να κάνετε στην τάξη; Ένας Άγγλος δάσκαλος που διδάσκει σε σχολείο της Νότιας Αγγλίας έχει κατά νου μια λύση για την ανανέωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας και απορρίπτει τον πολιτικό έλεγχο λόγω της βραχυπρόθεσμης και ψηφοθηρικής φύσεώς του. 

Η μόνη σταθερά είναι η συνεχής αλλαγή. Οι εκπαιδευτικοί με το πέρασμα του χρόνου, αρχίζουν να αναπτύσσουν μια κατάσταση γνωστή ως "κόπωση για καινοτομία". Στο αγγλικό σύστημα εκπαίδευση υπάρχει αξιολόγηση και διεξάγονται και σεμινάρια με νέες οδηγίες για την εκπαιδευτική διαδικασία. Στα φυλλάδια που τους μοιράζουν, σύμφωνα με τον Βρετανό εκπαιδευτικό, υπάρχουν νέες καινοτόμες δράσεις οι οποίες όμως δε φέρουν κάποια υπογραφή, αλλά αποτελούν απλώς τις νέες οδηγίες που θα πρέπει να ακολουθήσει ο δάσκαλος.


Ο εκπαιδευτικός γράφει ότι δεν επιθυμεί να δει έναν μόνο συγγραφέα για τις νέες οδηγίες που τους δίνονται, αλλά αναρωτιέται τι στοιχεία υπάρχουν ότι οι πολιτικοί γνωρίζουν καλύτερα τη δημιουργία εκπαιδευτικού προγράμματος από ό, τι κάποιος με σχετική εμπειρία και προσόντα, η διευθύντρια του σχολείου ας πούμε, ή ένας καθηγητής; Πώς οι πολιτικοί κατευθύνουν την εκπαίδευση, αφού η βραχυπρόθεσμη φύση της εκλογικής διαδικασίας καταστρέφει την ουσιαστική πρόοδο και τις καλές ιδέες;

Το 2010 στο μανιφέστο τους, οι Φιλελεύθεροι Δημοκρατικοί είχαν υιοθετήσει μια πολιτική για να περάσουν ένα νόμο που προωθούσε την "Ελευθερία στην Εκπαίδευση". Με μεγάλη λεπτομέρεια, υποσχέθηκαν να "αποτρέψουν τους πολιτικούς από την ανάμιξη στις υποθέσεις της εκπαίδευσης". Αυτό θα ήταν ιδανικός στόχος, όμως πώς θα λειτουργούσε στην πραγματικότητα; 

Μια συνηθισμένοι κριτική είναι ότι δεν θα ήταν δίκαιο για τους ανθρώπους που δεν είναι δάσκαλοι, επειδή δε θα μπορούσαν να ψηφίσουν για κάτι που τους αφορά. Ωστόσο στη Βρετανία, όπως και στη χώρα μας, οι πολίτες ψηφίζουν για βουλευτές και όχι για τους Υπουργούς ή τους Υπεύθυνους κάθε τομέα. Αυτό καθορίζεται από την εκάστοτε πολιτική ελίτ που επιλέξει από μια λίστα ανθρώπων χωρίς τη συμμετοχή των άμεσα ενδιαφερόμενων. 

Τέλος, ο Βρετανός εκπαιδευτικός προτείνει τη δημιουργία φόρουμ που θα μπορούσε μετά από συζητήσεις και ανταλλαγή απόψεων να συμμετέχει στις αποφάσεις για την εκπαιδευτική διαδικασία, όπως και για την επιλογή των υπευθύνων φορέων του Υπουργείου Παιδείας. Ο πολιτικός έλεγχος της εκπαίδευσης δημιουργεί επιπρόσθετο άγχος στους εκπαιδευτικούς και στη χώρα μας, ειδικά τώρα που η απειλή της αξιολόγησης από πάνω προς τα κάτω δημιουργεί ανασφάλεια και άγχος σε όλο τον εκπαιδευτικό κόσμο.

Πηγή: Guardian