Μετά τις πρόσφατες τραγωδίες σε όλο τον κόσμο, υπάρχει έντονη ανάγκη να μάθει κάποιος πού και πότε θα χτυπήσει ο εγκέλαδος. Ο Ed Yong εξηγεί γιατί αυτό εξακολουθεί να αποτελεί μια αδύνατη αποστολή.
Την Παρασκευή 11, Μαρτίου 2011, ένας σεισμός χτύπησε κοντά τους ωκεανούς Τοχόκου, μια περιοχή στην ανατολική ακτή της Ιαπωνίας. Με μέγεθος 9,0 της κλίμακας ρίχτερ, που ήταν μεταξύ των πέντε πιο ισχυρούς σεισμούς που έχει καταγραφεί ποτέ, αρκετά ισχυρός για να μετατοπίσει το σύνολο του πλανήτη, με αρκετά εκατοστά μήκος του άξονά του και προκάλεσε ένα τσουνάμι που σκότωσε χιλιάδες ανθρώπους και κατέστρεψε την Φουκουσίμα Daiichi-πυρηνική μονάδα παραγωγής ενέργειας. Ωστόσο, οι χάρτες επικινδυνότητας είχαν τοποθετήσει την περιοχή του Τοχόκου σε ζώνη "χαμηλής πιθανότητας".
Ιαπωνία δεν είναι η μόνη χώρα που δέχεται τα σφοδρά χτυπήματα από τον εγκέλαδο. Απίστευτα καταστρεπτικοί σεισμοί έπληξαν το Wenchuan, στην Κίνα το 2008 και το Κράιστσερτς, Νέα Ζηλανδία το 2010 και το 2011. Και όλα αυτά συνέβησαν σε περιοχές που θεωρούνται "σχετικά ασφαλείς". Αυτά τα γεγονότα μας υπενθυμίζουν ότι η πρόβλεψη σεισμού ταλαντεύεται επικίνδυνα ανάμεσα στο υπερβολικά ασαφές και το υπερβολικά ακριβές. Σε μια ακραία περίπτωση, μπορούμε να υπολογίσουμε τις πιθανότητες ότι οι μεγάλοι σεισμοί θα χτυπήσουν σε ευρείες γεωγραφικές περιοχές για χρόνια ή και δεκαετίες. Στο άλλο άκρο, τα συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης για το μέγεθος, την ώρα και την τοποθεσία ενός σεισμού είναι εξαιρετικά δύσκολο.
Το 1997, ο Τσαρλς Ρίχτερ από τον οποίο πήρε το όνομά της η κλίμακα της δύναμης σεισμού έγραψε: "Οι δημοσιογράφοι και το κοινό βιάζονται για οποιαδήποτε πρόταση της πρόγνωσης των σεισμών, όπως τα γουρούνια βιάζονται να πάνε στη γούρνα..."
Είναι γεγονός ότι μερικοί επιστήμονες, όπως ο Robert Geller από το Πανεπιστήμιο του Τόκιο, πιστεύουν ότι η πρόβλεψη του σεισμού είναι εντελώς αδύνατη, γράφοντας ότι: "Όλοι οι σοβαροί επιστήμονες γνωρίζουν ότι δεν υπάρχουν προοπτικές πρόβλεψης στο άμεσο μέλλον."
Την Παρασκευή 11, Μαρτίου 2011, ένας σεισμός χτύπησε κοντά τους ωκεανούς Τοχόκου, μια περιοχή στην ανατολική ακτή της Ιαπωνίας. Με μέγεθος 9,0 της κλίμακας ρίχτερ, που ήταν μεταξύ των πέντε πιο ισχυρούς σεισμούς που έχει καταγραφεί ποτέ, αρκετά ισχυρός για να μετατοπίσει το σύνολο του πλανήτη, με αρκετά εκατοστά μήκος του άξονά του και προκάλεσε ένα τσουνάμι που σκότωσε χιλιάδες ανθρώπους και κατέστρεψε την Φουκουσίμα Daiichi-πυρηνική μονάδα παραγωγής ενέργειας. Ωστόσο, οι χάρτες επικινδυνότητας είχαν τοποθετήσει την περιοχή του Τοχόκου σε ζώνη "χαμηλής πιθανότητας".
Ιαπωνία δεν είναι η μόνη χώρα που δέχεται τα σφοδρά χτυπήματα από τον εγκέλαδο. Απίστευτα καταστρεπτικοί σεισμοί έπληξαν το Wenchuan, στην Κίνα το 2008 και το Κράιστσερτς, Νέα Ζηλανδία το 2010 και το 2011. Και όλα αυτά συνέβησαν σε περιοχές που θεωρούνται "σχετικά ασφαλείς". Αυτά τα γεγονότα μας υπενθυμίζουν ότι η πρόβλεψη σεισμού ταλαντεύεται επικίνδυνα ανάμεσα στο υπερβολικά ασαφές και το υπερβολικά ακριβές. Σε μια ακραία περίπτωση, μπορούμε να υπολογίσουμε τις πιθανότητες ότι οι μεγάλοι σεισμοί θα χτυπήσουν σε ευρείες γεωγραφικές περιοχές για χρόνια ή και δεκαετίες. Στο άλλο άκρο, τα συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης για το μέγεθος, την ώρα και την τοποθεσία ενός σεισμού είναι εξαιρετικά δύσκολο.
Το 1997, ο Τσαρλς Ρίχτερ από τον οποίο πήρε το όνομά της η κλίμακα της δύναμης σεισμού έγραψε: "Οι δημοσιογράφοι και το κοινό βιάζονται για οποιαδήποτε πρόταση της πρόγνωσης των σεισμών, όπως τα γουρούνια βιάζονται να πάνε στη γούρνα..."
Είναι γεγονός ότι μερικοί επιστήμονες, όπως ο Robert Geller από το Πανεπιστήμιο του Τόκιο, πιστεύουν ότι η πρόβλεψη του σεισμού είναι εντελώς αδύνατη, γράφοντας ότι: "Όλοι οι σοβαροί επιστήμονες γνωρίζουν ότι δεν υπάρχουν προοπτικές πρόβλεψης στο άμεσο μέλλον."
Πηγή: BBC
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου