Είναι γνωστό ότι οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο δίνουν αξία
στα σώματα των νεκρών, επιτελώντας τελετουργίες θανάτου με διαφορετικούς τρόπους ανάλογα με τη θρησκεία και την πολιτιστική ταυτότητα κάθε λαού. Ωστόσο, σε άρθρο του στο BBC o Jason
Goldman εξηγεί πώς αρχίζουμε να ανακαλύπτουμε ότι τα ζώα μπορούν να έχουν
παρόμοιες συμπεριφορές και ανάγκες.
Όταν ένα άτομο πεθαίνει, η κάθε θρησκεία και ο κάθε λαός από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα συγκεντρώνονται γύρω από τους νεκρούς θρηνώντας. Αυτές οι συμπεριφορές υπερβαίνουν τα πολιτιστικά σύνορα αν και οι λεπτομέρειες διαφέρουν από παράδοση σε παράδοση. Ωστόσο το κοινό μοτίβο είναι αδιαμφισβήτητο: οι άνθρωποι φαίνεται να δίνουν στο να φυλάσσουν και να βλέπουν τα σώματα των νεκρών για κάποιο χρονικό διάστημα μετά από το θάνατο.Παρόλα αυτά, αυτές οι συμπεριφορές φαίνεται να υπερβαίνουν τα όρια των ζωντανών ειδών επίσης. Στις 10 Οκτωβρίου 2003, ένας ερευνητής παρακολουθούσε ένα θηλυκό ελέφαντα που ονομάζονταν Eleanor να καταρρέει.
Ο κορμός της είχε μώλοπες από το σύρσιμο στο έδαφος, ενώ τα αυτιά και τα πόδια της αποτελούσαν μια ακόμη απόδειξη πρόσφατης πτώσης. Επίσης, ενας από τους χαυλιόδοντες της ήταν σπασμένος. Ένας άλλος ελέφαντας που ονομάζοταν Grace, μέλος μιας διαφορετικής κοινωνικής ομάδας, έτρεξε προς την Eleanor και προσπάθησε να σηκώσει την Eleanor στα πόδια της με τους χαυλιόδοντες της, αλλά η Eleanor ήταν πολύ αδύναμη. Η υπόλοιπη αγέλη είχε προχωρήσει, αλλά παρέμεινε η Grace με την Eleanor τουλάχιστον άλλη μία ώρα, έως ότου ο ήλιος δύσει στην Κένυα. Eleanor πέθανε το επόμενο πρωί στις 11 το πρωί.
Η πομπή των ελεφάντων που ακολουθήσε μπορεί - κατά κάποιο τρόπο - να μην είναι διαφορετικός από αυτούς που μαζεύονται για να αποτίσουν φόρο τιμής σε έναν αξιωματούχο στην πολιτεία. Κατά τη διάρκεια αρκετών ημερών, πολλές ομάδες ελεφάντων είχαν επισκεφτεί το σκελετό συμπεριλαμβανομένων πολλών οικογενειών που ήταν εντελώς άσχετες με την Eleanor. Οι ελέφαντες μύριζαν και έσπρωχναν το σώμα, αγγίζοντάς το με τα πόδια και τους κορμούς τους. Ακόμα κι όταν ο σκελετός είχε γίνει λεία για τσακάλια, ύαινες, γύπες, και ήταν υπό τον έλεγχο των λιονταριών από την τέταρτη ημέρα, οι ελέφαντες το επισκέπτονταν κατά τη διάρκεια της ημέρας.Αυτό το ενδιαφέρον για το πτώμα δεν περιορίστηκε σε συγγενείς της Eleanor.
Οι επιστήμονες παρατηρώντας διακριτικά κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι ελέφαντες είχαν μια "γενικευμένη αντίδραση" για τους νεκρούς. Αποδεικτικά στοιχεία προέρχεται τόσο από άλλες μελέτες, όσο από παρατηρήσεις και πειράματα. Ενώ αυτές οι συμπεριφορές είναι σαφώς διαφορετικές από τις ανθρώπινες τελετουργίες θανάτου, είναι μοναδικές όσον αφορά τη συνεχιζόμενη συμπεριφορά των ελεφάντων.
Όταν ένα άτομο πεθαίνει, η κάθε θρησκεία και ο κάθε λαός από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα συγκεντρώνονται γύρω από τους νεκρούς θρηνώντας. Αυτές οι συμπεριφορές υπερβαίνουν τα πολιτιστικά σύνορα αν και οι λεπτομέρειες διαφέρουν από παράδοση σε παράδοση. Ωστόσο το κοινό μοτίβο είναι αδιαμφισβήτητο: οι άνθρωποι φαίνεται να δίνουν στο να φυλάσσουν και να βλέπουν τα σώματα των νεκρών για κάποιο χρονικό διάστημα μετά από το θάνατο.Παρόλα αυτά, αυτές οι συμπεριφορές φαίνεται να υπερβαίνουν τα όρια των ζωντανών ειδών επίσης. Στις 10 Οκτωβρίου 2003, ένας ερευνητής παρακολουθούσε ένα θηλυκό ελέφαντα που ονομάζονταν Eleanor να καταρρέει.
Ο κορμός της είχε μώλοπες από το σύρσιμο στο έδαφος, ενώ τα αυτιά και τα πόδια της αποτελούσαν μια ακόμη απόδειξη πρόσφατης πτώσης. Επίσης, ενας από τους χαυλιόδοντες της ήταν σπασμένος. Ένας άλλος ελέφαντας που ονομάζοταν Grace, μέλος μιας διαφορετικής κοινωνικής ομάδας, έτρεξε προς την Eleanor και προσπάθησε να σηκώσει την Eleanor στα πόδια της με τους χαυλιόδοντες της, αλλά η Eleanor ήταν πολύ αδύναμη. Η υπόλοιπη αγέλη είχε προχωρήσει, αλλά παρέμεινε η Grace με την Eleanor τουλάχιστον άλλη μία ώρα, έως ότου ο ήλιος δύσει στην Κένυα. Eleanor πέθανε το επόμενο πρωί στις 11 το πρωί.
Η πομπή των ελεφάντων που ακολουθήσε μπορεί - κατά κάποιο τρόπο - να μην είναι διαφορετικός από αυτούς που μαζεύονται για να αποτίσουν φόρο τιμής σε έναν αξιωματούχο στην πολιτεία. Κατά τη διάρκεια αρκετών ημερών, πολλές ομάδες ελεφάντων είχαν επισκεφτεί το σκελετό συμπεριλαμβανομένων πολλών οικογενειών που ήταν εντελώς άσχετες με την Eleanor. Οι ελέφαντες μύριζαν και έσπρωχναν το σώμα, αγγίζοντάς το με τα πόδια και τους κορμούς τους. Ακόμα κι όταν ο σκελετός είχε γίνει λεία για τσακάλια, ύαινες, γύπες, και ήταν υπό τον έλεγχο των λιονταριών από την τέταρτη ημέρα, οι ελέφαντες το επισκέπτονταν κατά τη διάρκεια της ημέρας.Αυτό το ενδιαφέρον για το πτώμα δεν περιορίστηκε σε συγγενείς της Eleanor.
Οι επιστήμονες παρατηρώντας διακριτικά κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι ελέφαντες είχαν μια "γενικευμένη αντίδραση" για τους νεκρούς. Αποδεικτικά στοιχεία προέρχεται τόσο από άλλες μελέτες, όσο από παρατηρήσεις και πειράματα. Ενώ αυτές οι συμπεριφορές είναι σαφώς διαφορετικές από τις ανθρώπινες τελετουργίες θανάτου, είναι μοναδικές όσον αφορά τη συνεχιζόμενη συμπεριφορά των ελεφάντων.
Παρόμοιες συμπεριφορές παρατηρήθηκαν και στο νησί Μικούρα κοντά στην Ιαπωνία, όπου δύο ενηλικα δελφίνια προσπαθούσαν να επαναφέρουν νεκρό θηλυκό δελφίνι. Αφού τα δύο αρσενικά δελφίνια το φύλαξαν για μεγάλο χρονικό διάστημα, χωρίς να φεύγουν από δίπλα του, το νεκρό δελφίνι εξαφανίστηκε. Οι ερευνητές πίστεψαν ότι το πτώμα είχε παρασυρθεί στα βαθιά νερά. Όπως
και οι αφρικανικοί ελέφαντες, τα δελφίνια παρακολουθούσαν και
έσπρωχναν το πτώμα με τα ράμφη και τα κεφάλια τους και ήταν ταραγμένα.
Πηγή: BBC
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου